Μια μοναδική συνεργασία μεταξύ των ζωολόγων του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας (UBC) και του καθηγητή Philippe Lavoie, καθηγητή του Τμήματος Αεροδιαστημικής Μηχανικής του Πανεπιστημίου του Τορόντο, παρέχει νέες απόψεις για το πώς οι γλάροι διαμορφώνουν το σχήμα των φτερών τους για να σταθεροποιήσουν την πτήση τους. Τα ευρήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον σχεδιασμό πιο αποδοτικών ιπτάμενων σκαφών, συμπεριλαμβανομένων των πτήσεων των μη επανδρωμένων σκαφών (drones) για τη γεωργία ή την παρακολούθηση του περιβάλλοντος.

Παρόλο που η ικανότητα ολίσθησης των πτηνών να σταθεροποιήσουν τη διαδρομή της πτήσης τους είναι εξίσου κρίσιμη με την ικανότητά τους να μπορούν να πετάνε ψηλά, έχουν πραγματοποιηθεί σχετικά λίγες ποσοτικές μελέτες σχετικά με τη σταθερότητα της πτήσης των πτηνών. Αυτή ήταν η συνεισφορά των ερευνητών του UBC Christina Harvey, Vikram Baliga και του καθηγητή Doug Altshuler στο εργαστήριο αεροδυναμικής σήραγγας του Lavoie στο Ινστιτούτο Αεροδιαστημικών Μελετών του Πανεπιστημίου του Τορόντο (UTIAS).

Η φωτογραφία είναι από την Χριστίνα Χάρβεϊ – UBC

Οι ερευνητές μέτρησαν την ανύψωση και τη διάρκεια της ολίσθησης σε 12 διαφορετικά σχήματα φτερών, όλα με ελαφρώς διαφορετικές γωνίες αγκώνα και ώμου. Προσδιόρισαν ότι με μια απλή προσαρμογή των αρθρώσεων του αγκώνα γλάρου – είτε για να επεκτείνουν τα φτερά του προς τα έξω είτε προς τα μέσα – οι γλάροι μπορούν να μεταβαίνουν σε ένα ευρύ φάσμα σχημάτων φτερών για να σταθεροποιήσουν την ολίσθηση. Όταν πετάνε, τα φτερά τους είναι πλήρως εκτεταμένα και έχουν πιο στρογγυλεμένο σχήμα, γεγονός που αυξάνει τη σταθερότητά τους. Κατά την απογείωση ή την προσγείωση τα φτερά τους μαζεύονται πιο μέσα περισσότερο και έχουν πιο επίπεδο σχήμα.

Για να μάθετε περισσότερα:

https://www.sciencedaily.com/releases/2019/01/190102112844.htm